Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst de warmtegloed waargenomen van een botsing tussen twee ijzige reuzenplaneten, en de door de botsing ontstane puinwolk, die enkele jaren later voor de zonachtige moederster langs trok, gezien.
Onder leiding van de Leidse astronoom Matthew Kenworthy hebben ze de helderheidsvariaties van de ster twee jaar lang in de gaten gehouden (Nature).
De zonachtige ster in kwestie heet ASASSN-21qj. Hij is genoemd naar het netwerk van telescopen dat als eerste het dimmen van de ster op zichtbare golflengten ontdekte. De ster is vervolgens intensief bestudeerd door een netwerk van amateur- en professionele astronomen, die de helderheidsveranderingen in de gaten hielden. Ondertussen werd bij toeval ontdekt dat de ster zo’n drie jaar voordat hij op zichtbare golflengten zwakker werd, helderder was geworden in het infrarood.
Dat bleek uit gegevens van de Amerikaanse NEOWISE-satelliet. De meest waarschijnlijke verklaring voor het gedrag van de ster is dat twee reusachtige ijsplaneten met elkaar in botsing zijn gekomen. Daarbij werd de infrarode gloed geproduceerd die door NEOWISE is opgepikt.
De uitdijende wolk van planetair puin schoof een jaar of drie later voor de ster langs, waardoor deze op zichtbare golflengten minder helder werd.
Computersimulaties hebben bevestigd dat de temperatuur en omvang van de puinwolk in overeenstemming zijn met dit scenario. Volgens de astronomen kwam er bij de botsing tussen de twee planeten veel waterdamp vrij, die de puinwolk hielp afkoelen tot een temperatuur van ongeveer 700 graden Celsius. De komende jaren zal de puinwolk zich naar verwachting verder verdelen langs diens baan om het object dat bij de samensmelting tussen de twee planeten is ontstaan. Het is denkbaar dat het puin zal samenklonteren tot een serie manen rond de nieuwe planeet. De astronomen zullen de gebeurtenissen dan ook nauwlettend blijven volgen. (EE)
(Image Credit: Mark Garlick)
