Met veel kunst- en vliegwerk houden NASA-technici de ruimtesondes Voyager 1 en 2 nu al bijna 42 jaar aan de praat, een record.
Om ervoor te zorgen dat het tweetal, dat zich inmiddels in de interstellaire ruimte bevindt, zo lang mogelijk wetenschappelijke gegevens blijft overseinen, is een nieuw managementplan opgesteld.
Dat plan vraagt wel om offers op instrumenteel gebied.
Een van de grootste problemen is dat de ‘nucleaire batterijen’ van de Voyagers, die hun meetinstrumenten en verwarmingselementen van stroom voorzien, langzaam uitgeput raken.
Dat gaat bij Voyager 2 sneller dan bij Voyager 1, omdat eerstgenoemde één meetinstrument meer in bedrijf heeft.
Na lang beraad is onlangs besloten om bij Voyager 2 de verwarming van een detector van kosmische straling uit te zetten.
Dat instrument speelde afgelopen november een cruciale rol bij het vaststellen van het moment waarop de ruimtesonde de heliosfeer, de invloedssfeer van de zon, verliet.
Tot nu toe lijkt het erop dat dit instrument ook bij de inmiddels tot 59 graden onder nul gedaalde temperatuur blijft werken.
Omdat de nucleaire batterijen van de beide ruimtesondes inmiddels nog maar ongeveer 40 procent van hun oorspronkelijke vermogen hebben, en dat percentage alleen maar verder zal afnemen, zullen de komende jaren waarschijnlijk nog meer verwarmingselementen moeten worden uitgeschakeld.
Een andere uitdaging waar de vluchtleiding voor staat betreft de kleine stuurraketjes die ervoor moeten zorgen dat de antennes van de Voyagers op de aarde blijven gericht.
Deze raketjes vertonen steeds meer slijtage, en bij Voyager 1 was het al in 2017 nodig om over te schakelen op een ander raketsysteem, eigenlijk bedoeld voor koerscorrecties, dat al in geen tientallen jaren was gebruikt.
Binnenkort zal Voyager 2 dezelfde procedure ondergaan.
De nieuwe maatregelen moeten ervoor zorgen dat de beide Voyagers nog jarenlang gegevens over de interstellaire ruimte kunnen blijven verzamelen. (EE)
