In december 2018 arriveerde de NASA-sonde OSIRIS-REx bij Bennu, een 490 meter grote Apolloplanetoïde die periodiek in de buurt van de aarde komt. De sonde verzamelde bodemmonsters, die met een terugkeercapsule in september 2023 heelhuids op aarde werden afgeleverd. De analyses door twee groepen onderzoekers leveren verrassende resultaten op. De ene groep, onder leiding van Daniel Glavin, ontdekte dat de monsters rijk zijn aan verbindingen die stikstof en ammoniak bevatten. Die concentraties zijn zelfs hoger dan in de meeste koolstofhoudende meteorieten die op aarde worden gevonden en ook hoger dan in de monsters van de planetoïde Ryugu, die in 2020 op aarde door een Japanse sonde werden bezorgd. In de bodemmonsters werden ook aminozuren gevonden, waaronder 14 van de 20 die voorkomen in het leven op aarde, evenals de vijf bekende nucleobasen die deel uitmaken van ons DNA en RNA. Het aantal stikstofrijke organische verbindingen wordt op zo’n tienduizend geschat en daarmee heeft Bennu een veel grotere diversiteit aan organische verbindingen dan het leven op aarde. De vele stikstof suggereert ook dat het moederobject waaruit Bennu is voortgekomen ontstaan is in de buitenste delen van de protoplanetaire schijf rond de oerzon, of in een interstellaire wolk. De andere onderzoeksgroep, onder leiding van Timothy McCoy, vond een grote variëteit aan zoutrijke verbindingen. Die zouten zouden ontstaan kunnen zijn door de verdamping van een soort zoutrijke ‘modder’ (brijn) op Bennu’s moederobject. Daar moet toen dus ook al water zijn geweest en ook dat suggereert dat deze moeder in de koudste delen van het zonnestelsel is ontstaan. En vergelijkbare zoutrijke ‘modder’ zou zich ook nu nog kunnen bevinden in het inwendige van de planetoïde/dwergplaneet Ceres en de Saturnusmaan Enceladus. De aanwezigheid van water en nucleobasen roept volgens de onderzoekers natuurlijk ook de vraag op of er miljarden jaren geleden in de buitengebieden van het zonnestelsel misschien ook al bouwstenen van het leven werden gemaakt. (GB/Nature 637, blz. 1072 en Nature Astronomy 9, blz. 199) (Image credit: NASA/Goddard/University of Arizona)
