In de indrukwekkende natuurfilms van David Attenborough zijn regelmatig dag-nacht-overgangen te zien met een zonsondergang gevolgd door een langstrekkende sterrenhemel.
Deze versneld aflopende beelden of timelapses zijn opgebouwd uit een serie losse foto’s, die de filmmaker later op zijn computer achter elkaar plakt.
Een timelapse is in feite een sterk vertraagde manier van filmen om langzaam aflopende processen versneld zichtbaar te maken.
Dit artikel gaat in op het maken van een astro-timelapse.
Menigeen die foto’s maakt van een stukje hemel, schiet vaak een serie opeenvolgende foto’s en verwerkt ze dan tot één foto.
Maar je kunt op die manier ook een timelapse maken.
Dit artikel geeft handvaten hoe je met simpele middelen en gratis software een fraaie timelapse van de sterrenhemel kan maken.
Voor het maken van astro-timelapses is het kiezen van de juiste locatie van groot belang.
Licht- en luchtvervuiling zijn geen vrienden van astrofotografie en astro-timelapses.
In Nederland is het lastig om een redelijk donkere locatie te vinden.
Een en ander betekent dat je een ritje naar het strand, bos of heide moet maken.
In Nederland is het sowieso een goed idee om de timelapse niet teveel op de sterk verlichte horizon te richten.
Tijdens een twee uur durende timelapse draait de aarde 30 graden en dat levert al de nodige dynamiek op.
Kies ook een voorgrond als referentie voor de dynamiek.
Mits je richting de zee kijkt, is het strand redelijk donker.
De Wadden zijn sowieso de beste locatie, gevolgd door Groningen, Friesland en Drenthe. Twente, de Achterhoek en de Veluwe zijn redelijk.
Betere locaties vind je elders in de Benelux.
Denk aan de Belgisch-Duitse grens of de zuidelijke Ardennen tussen Bouillon en Florenville.
Uiteraard is de hemel boven de bergen nog veel donkerder en schoner.
De Alpen, Cevennen en met name de Pyreneeën zijn voor West-Europese begrippen zeer geschikt.
Kijk eens op: https://www.lightpollutionmap.info
In het algemeen geldt: hoe donkerder de omgeving des te mooier de timelapse.
Door Bjorn Vink
Het hele artikel staat in Zenit november 2020