De kans dat er een ‘reuzenmaan’ om exoplaneet Kepler-1625b cirkelt is flink afgenomen.
Bij twee nieuwe onafhankelijke analyses van de beschikbare gegevens van de helderheid van de ster waar de planeet, en dus ook zijn vermeende maan, omheen draait zijn geen duidelijke aanwijzingen gevonden voor het bestaan van de exomaan.
Het mogelijke bestaan van de exomaan werd in oktober 2018 gemeld door Alex Teachey en David Kipping, twee astronomen van Columbia University.
Een eerste aanwijzing werd gevonden in de gegevens van de Amerikaanse Kepler-satelliet, die honderden exoplaneten heeft ontdekt door nauwkeurige metingen te doen van de helderheden van sterren.
Daarbij viel op dat het helderheidsverloop van de ster Kepler-1625 enkele intrigerende onregelmatigheden vertoonde. Vervolgwaarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop leken dat te bevestigen.
Een helderheid-dip die optrad toen de exoplaneet Kepler-1625b voor zijn ster langs schoof werd enkele uren later gevolgd door een tweede, minder sterke helderheidsafname.
Met de nodige slagen om de arm stelden de astronomen dat die tweede dip wel eens veroorzaakt zou kunnen zijn door een maan ter grootte van de planeet Neptunus.
Kepler-1625b zelf is ongeveer zo groot als Jupiter.
De twee nieuwe analyses trekken het bestaan van die reusachtige exomaan in twijfel.
Een team onder leiding van Laura Kreidberg van het Harvard-Smithsonian Centre for Astrophysics komt tot de conclusie dat het helderheidsverloop van Kepler-1625 volledig verklaarbaar is zonder dat er een exomaan wordt bijgesleept.
René Heller van het Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung en collega’s hebben de Kepler- en Hubble-gegevens door computersimulaties gehaald die uitgingen van situaties met en zonder maan.
Weliswaar komen ook zij tot de conclusie dat er een maan in het spel zou kunnen zijn, maar statistisch gezien is de kans daarop wel heel klein.
Wat resteert is een andere aanwijzing voor het bestaan van de exomaan.
De planeetovergang die met de Hubble-ruimtetelescoop werd waargenomen kwam vijf kwartier eerder dan voorspeld.
Deze versnelling kan door de aantrekkingskracht van een forse maan zijn veroorzaakt. Helemaal van tafel is de maan van Kepler-1625b dus nog niet.
Maar alleen overtuigende vervolgwaarnemingen kunnen uitsluitsel geven over zijn bestaan. (EE)
