Image default

Helderheid van ijsdwerg Ultima Thule is merkwaardig constant

De spanning rond de scheervlucht van New Horizons langs de verre ijsdwerg 2014 MU69, alias Ultima Thule, loopt op.
Tijdens Nieuwsjaarsnacht zal de ruimtesonde op een afstand van 3500 kilometer langs dit kleine hemellichaam scheren, maar wat hij daar precies zal aantreffen blijft onduidelijk.
Nieuwe metingen laten zien dat de helderheid van Ultima Thule nauwelijks varieert, wat nogal raadselachtig is.
Al sinds 2017 is bekend dat de ijsdwerg niet bolvormig is, maar waarschijnlijk langgerekt.
Misschien bestaat hij zelfs uit twee afzonderlijke, om elkaar wentelende delen.
Je zou dus verwachten dat de helderheid van het object regelmatige variaties vertoont.
De meest voor de hand liggende verklaring is dat de rotatie-as van Ultima Thule toevallig min of meer in de richting van New Horizons wijst.

Maar het is ook denkbaar dat de ijsdwerg is gehuld in een wolk van kleine deeltjes die de variërende helderheid van het object maskeert.
Erg waarschijnlijk lijkt dat niet: voor de vorming van zo’n ‘coma’ zou het nodig zijn dat Ultima voldoende wordt opgewarmd om wolken van waterdamp en stof uit te stoten, en daarvoor is hij veel te ver verwijderd van de zon.
Een andere suggestie is dat Ultima omringd is door talrijke rondwentelende kleine maantjes, die elk hun eigen helderheidsvariaties vertonen.
Alles bij elkaar zou dat in een relatief constante lichtkromme kunnen resulteren.
Onmogelijk is dit niet, maar zo’n situatie is nog nergens in ons zonnestelsel aangetroffen. (EE)

Ook interessant

Condor-telescoop legt uiterst zwakke objecten vast

stipmedia

De eerste sterrenstelsels ‘groeiden’ veel sneller dan verwacht

stipmedia

Raadsel omtrent de uitdijing van het heelal houdt stand

stipmedia

Snelle draaiing van ster Betelgeuze is mogelijk maar schijn

stipmedia

‘Buitenaards signaal’ was afkomstig van een voorbijrijdende vrachtwagen

stipmedia

Waar kijken Hubble en Webb op dit moment naar?

stipmedia