Op 5 april 2019 vuurde de Japanse ruimtesonde Hayabusa2 een koperen ‘kanonskogel’, iets groter dan een tennisbal, af op de kleine planetoïde Ryugu.
Onderzoek van de kleine krater die bij deze actie is ontstaan laat zien dat het oppervlak van Ryugu is bedekt met een dikke laag onsamenhangend materiaal met de eigenschappen van los zand (Science).
Ryugu is een ongeveer 1 kilometer grote ruimterots die tussen de banen van de aarde en Mars om de zon draait.
Zijn oppervlak is bezaaid met inslagkraters en rotsblokken van uiteenlopende afmetingen.
Eén van die kraters is heel vers: hij is geslagen door het projectiel van Hayabusa2.
De nieuwe krater is ruim tien meter groot en heeft een opmerkelijke vorm.
Hij is halfrond en vertoont slechts aan één kant een opstaande rand.
Het materiaal dat bij de inslag opstoof is ook niet symmetrisch om het inslagpunt neergedwarreld.
Bestudering van de opnamen van de krater wijst erop dat een fors rotsblok de vorming van een complete krater heeft gehinderd.
Het onderzoek van de krater laat verder zien dat uitsluitend de zwaartekracht van Ryugu bepalend is geweest voor zijn uiteindelijke omvang: de ‘tegenwerking’ van het oppervlaktemateriaal was verwaarloosbaar.
In feite is het projectiel ingeslagen in een soort zandbak.
Deze conclusie is in goede overeenstemming met de uitkomsten van onderzoek, op basis van infraroodbeelden, die begin deze week in Nature zijn gepubliceerd.
De resultaten bevestigen de al bestaande indruk dat Ryugu vrijwel geheel, maar dus niet uitsluitend, uit zeer poreus materiaal bestaat.
Waarschijnlijk is de planetoïde een samenraapsel van brokstukken van een groter object dat door inslagen is verbrijzeld.
Volgens de auteurs van het Science-artikel is het oppervlak van de planetoïde erg jong: ongeveer 9 miljoen jaar.
De gemiddelde inslagkrater op Ryugu heeft dus een beperkte houdbaarheid.
Over ruwweg 100.000 jaar zal van het door Hayabusa2 gevormde kratertje niets meer te zien zijn. (EE) (Image credit: JAXA/AKIHIRO IKESHITA)
