Wetenschappers zijn al veel te weten gekomen over het materiaal dat de NASA-ruimtesonde OSIRIS-REx moet gaan inzamelen op de planetoïde Bennu.
Daarover doen ze uitgebreid verslag in zes artikelen die vandaag in de tijdschriften Science en Science Advances zijn gepubliceerd.
De onderzoekers vermoeden dat het materiaal dat OSIRIS-REx over iets minder dan drie jaar op aarde zal afleveren heel anders van aard is dan dat van de meteorieten die op aarde worden gevonden.
Bennu is een slechts ongeveer 500 meter grote planetoïde met de vorm (maar niet de samenstelling!) van een diamant.
Hij behoort tot de ‘aardscheerders’ – planetoïden die in de buurt van de aarde komen.
Theoretisch zou Bennu eind volgende eeuw zelfs op aarde kunnen inslaan, al is het niet erg waarschijnlijk dat het zover komt.
Maar hoe dan ook willen wetenschappers graag het fijne weten van deze ‘ruimterotsen’.
In een van de artikelen tonen onderzoekers aan dat bijna overal op Bennu koolstofhoudend, organisch materiaal te vinden is – óók op de plek waar de ruimtesonde op 20 oktober zijn bodemmonster zal proberen op te pikken.
Gehoopt wordt dat dit materiaal ons meer zal vertellen over de oorsprong van water en leven op onze eigen planeet.
Een ander team heeft vastgesteld dat sommige van de geologische structuren op Bennu voor een belangrijk deel uit carbonaten bestaat.
Carbonaten slaan vaak neer uit warme bronnen die zowel water als koolstofdioxide bevatten.
De onderzoekers denken nu dat de ‘moederplanetoïde’ waar Bennu een brokstuk van is wellicht een omvangrijk hydrothermaal stelsel heeft gekend, waar water reageerde met het gesteente van die planetoïde, die al lang geleden verwoest moet zijn.
Een andere verrassende ontdekking is dat de puinlaag op de beoogde inzamelplek, ’Nightingale’ geheten, nog niet zo heel lang aan ‘ruimteverwering’ is blootgesteld.
Dat bevestigt de al langer bestaande indruk dat het ‘landschap’ van Bennu diverser van karakter is dan je op het eerste gezicht zou denken.
Onder invloed van kosmische straling en zonnewind zullen de kleurverschillen die de heel donker ogende planetoïde mettertijd wel vervagen.
Ook de rotsblokken op het oppervlak van de planetoïde hebben uiteenlopende eigenschappen.
Sommige zijn donker en poreus, andere helderder en compacter, wat op de aanwezigheid van carbonaathoudende mineralen wijst.
Maar voor beide soorten geldt dat ze zwakker van aard zijn dan verwacht.
De donkere rotsblokken zouden een tocht door de aardatmosfeer waarschijnlijk niet overleven. (EE)
(Image Credits: NASA/Goddard/University of Arizona)
