Nieuw onderzoek onder leiding van professor Chris Kirkland van Curtin University (West-Australië) heeft een opvallend verband blootgelegd tussen de structuur van ons Melkwegstelsel en de ontwikkeling van de aardkorst. Het onderzoek laat zien dat deze ontwikkeling niet uitsluitend werd bepaald door inwendige geologische proccessen, zoals vulkanische activiteit en continentverschuiving, maar ook door de inslagen van planetoïden die de aarde tijdens haar reis door de Melkweg tegenkwam (Physical Review Research). Ons Melkwegstelsel vertoont een aantal opvallende ‘spiraalarmen’, die dichtbevolkt zijn met sterren en gas. Dit zijn geen vaste structuren, maar dichtheidsgolven: ‘files’ van sterren, gas en stof die langzamer om het Melkwegcentrum draaien dan de afzonderlijke sterren. Als gevolg daarvan haalt ons zonnestelsel de spiraalarmen ongeveer eens in de honderdtachtig tot tweehonderd miljoen jaar in. Tijdens zo’n passage kan het aantal kometen en planetoïden dat de aarde treft flink toenemen. Anders gezegd: de aardkorst was ‘chaotischer’ op de momenten dat ons zonnestelsel zich een weg baande door de spiraalarmen van de Melkweg. Sporen van deze interacties zijn terug te vinden in piepkleine, slijtvaste mineralen die zirkoonkristallen worden genoemd. ‘Door te kijken naar chemische veranderingen in zirkoonkristallen en deze te vergelijken de verdeling van het gas in de Melkweg, zagen we dat de veranderingen samenvielen met de momenten waarop ons zonnestelsel door de spiraalarmen van de Melkweg trok’, zegt Kirkland. ‘De extra zwaartekrachten die in deze drukke gebieden optreden kunnen ervoor zorgen dat de ijzige kometen in het buitengebied van ons zonnestelsel worden verstoord, waardoor sommige in banen terechtkomen die hen in botsing brengen met de aarde. Bij de daaruit voortvloeiende inslagen smolten delen van het aardoppervlak en ontstonden complexere magma’s – met name bij inslagen in een waterrijke omgeving.’ Volgens Kirkland openen de resultaten van het onderzoek de deuren naar een nieuw onderzoeksgebied, waar geologie en astronomie bij elkaar komen: ‘Ons onderzoek toont aan dat de geologische ontwikkeling van de aarde niet los kan worden gezien van de bredere galactische context,’ aldus Kirkland. ‘Het suggereert dat astrofysische processen op de schaal van de Melkweg mogelijk van directe invloed zijn geweest op de continenten onder onze voeten en de omstandigheden die leven mogelijk hebben gemaakt.’ (EE) (Image credit: NASA/JPL-Caltech/R. Hurt)
