Bij een nieuwe analyse van oude gegevens van NASA-satelliet Kepler is een aarde-achtige exoplaneet ontdekt.
De planeet, Kepler-1649c, lijkt maar een fractie groter te zijn dan de aarde en bevindt zich in de ‘leefbare zone’ van zijn moederster.
Mocht het een rotsachtige planeet zijn, dan kan er theoretisch dus vloeibaar water op zijn oppervlak zijn.
Kepler-1649c draait om een rode dwergster – een relatie koele ster, kleiner dan onze zon – op 300 lichtjaar afstand.
Hij ontvangt maar ongeveer een kwart minder licht en warmte van zijn ster als de aarde, wat betekent dat zijn oppervlak waarschijnlijk koeler is dan dat van onze planeet, maar niet onleefbaar koud. Hoe warm het er precies is, hangt ervan af of de planeet een atmosfeer heeft of niet.
Eerder was bij dezelfde ster al een andere planeet van vergelijkbare afmetingen ontdekt: Kepler-1649b.
Deze bevindt zich echter half zo ver van zijn ster en is daardoor eerder Venus-achtig dan aarde-achtig.
Opvallend is dat de twee planeten in resonantie zijn: in de tijd dat de binnenste planeet negen keer om zijn ster draait, draait de buitenste er vrijwel precies vier keer omheen.
Deze bijna perfecte verhouding van 9:4 komt niet vaak voor.
Doorgaans vertonen baanresonanties verhoudingen als 2:1 of 3:2. Dat kan erop wijzen dat er nog een derde planeet in het spel is, die tussen Kepler-1649b en -c zijn rondjes draait, waardoor er in feite sprake is van twee 3:2 resonanties. (Recent is zelfs een stelsel van zes planeten ontdekt, die allemaal in 3:2 resonantie zijn.)
De onderzoekers hebben nog geprobeerd om ook die derde planeet op te sporen, maar dat is niet gelukt.
Mogelijk is hij simpelweg te klein om door de Kepler-satelliet te zijn opgemerkt.
Deze laatste spoorde tot 2018 planeten op door te letten op kleine periodieke helderheidsdipjes in het licht van sterren, zoals die worden veroorzaakt door planeten die van ons uit gezien regelmatig voor hun ster langs schuiven. (EE) (Image credit: NASA/Ames Research Center/Daniel Rutter)
