Onderzoek van een meteoriet die in het jaar 2000 bij Tagish Lake, in het westen van Canada neerplofte, laat zien dat de isotopensamenstelling van de daarin aanwezige koolstof afwijkt van die van aardse koolstof.
De meteoriet bevat ongeveer 17 procent meer koolstof-13 (Nature Astronomy, 1 juli).
Zo’n overschot aan koolstof-13 wordt in organische verbindingen in meteorieten zelden aangetroffen en doet vermoeden dat de koolstof in de Tagish Lake-meteoriet afkomstig is van (anorganisch) CO2-ijs in het moederlichaam van de planetoïde.
Bovendien lijkt de CO2/H2O-verhouding in de meteoriet op die van kometenijs.
Een en ander wijst erop dat het moederlichaam van de meteoriet, vermoedelijk een planetoïde van type D, onder zeer lage temperaturen is ontstaan. Zijn oorsprong zou dus liggen voorbij de omloopbaan van Jupiter.
Dit past goed in het huidige beeld dat wetenschappers van het ontstaan van ons zonnestelsel hebben.
Modelberekeningen wijzen er namelijk op dat de omloopbanen van de vier grootste planeten, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus, zijn opgeschoven. Tijdens dat proces zouden sommige planetoïden die in het buitengebied van ons zonnestelsel zijn ontstaan uiteindelijk in de gordel tussen Mars en Jupiter zijn beland.
De overeenkomst tussen planetoïden van type D en kometen geeft aan dat deze planetoïden informatie bevatten over zowel kometen als over de ‘ijsdwergen’ (kleine, ijzige hemellichamen) die voorbij de baan van Neptunus worden aangetroffen.
Ook kan uit het nieuwe onderzoeksresultaat worden geconcludeerd dat de binnenste planeten van ons zonnestelsel, waaronder de aarde, vluchtig materiaal kunnen bevatten dat uit het verre buitengebied afkomstig is. (EE)
