Bij nieuw onderzoek is een ‘deken’ van gesmolten silicaten ontdekt rond de kern van Mars.
De ontdekking geeft meer inzicht in de evolutionaire geschiedenis van de planeet (Nature).
De ontdekking, gedaan door een internationaal team onder leiding van Henri Samuel van het Institut de Physique du Globe in Parijs, is gebaseerd op seismische gegevens die zijn verzameld door NASA’s Marslander InSight. Het bestaan van de dunne vloeibare laag silicaten tussen de mantel en kern van Mars betekent dat de kern kleiner is dan eerdere schattingen aangaven, en een hogere dichtheid heeft. Dat is ook in betere overeenstemming met andere geofysische gegevens en analyses van Marsmeteorieten. De gesmolten laag kan worden vergeleken met een verwarmende deken die de kern van Mars omsluit. Deze deken voorkomt niet alleen dat de kern afkoelt, maar is ook rijk aan radioactieve elementen die bij hun verval warmte produceren. Als gevolg hiervan is de kern waarschijnlijk niet in staat om de convectiestromingen te produceren die nodig zijn om een magnetisch veld te genereren.
Dat laatste kan verklaren waarom Mars momenteel geen planeetomvattend magnetisch veld heeft.
Wel heeft eerder onderzoek aangetoond dat delen van de korst van Mars 500 tot 800 miljoen jaar geleden zijn gemagnetiseerd. Volgens Samuel moeten deze lokale magnetische velden een externe oorzaak hebben. Ze zouden het gevolg kunnen zijn van inslagen van planetoïden of van stromingen in de kern, veroorzaakt door zwaartekrachtinteracties met (inmiddels verdwenen) manen.
De conclusies van het team ondersteunen de theorie dat Mars ooit een gesmolten oceaan van magma was die later kristalliseerde tot een tot een laag ‘silicaatsmelt’, verrijkt met ijzer en radioactieve elementen, aan de basis van de mantel van Mars. De vrijkomende warmte van de radioactieve elementen zou vervolgens het afkoelingsproces en de thermische geschiedenis van de rode planeet zodanig drastisch hebben beïnvloed dat er geen leven meer mogelijk was. (EE) (Image Credit: IPGP-CNES/N.Starter)
