Amerikaanse astronomen hebben ontdekt dat vrijwel alle kraamkamers in de omgeving van de zon een lange ‘ketting’ vormen. Dat valt niet te rijmen met de al meer dan honderd jaar oude suggestie dat deze gaswolken deel uitmaken van een ringvormige structuur rond de zon, de zogeheten Gould-gordel.
De Amerikaanse astronoom Benjamin Gould poneerde in 1879 dat de helderste sterren in de omgeving van de zon een ringvormige structuur met een diameter van zo’n 10.000 lichtjaar vormen, die een hoek van bijna 20 graden met het Melkwegvlak maakt.
Deze sterren bleken naderhand deel uit te maken van gaswolken waarin 30 tot 50 miljoen jaar geleden sterren zijn ontstaan, maar of die ruimtelijk gezien ook werkelijk een ring vormen hebben astronomen nooit eenduidig kunnen vaststellen.
De afstanden waren daarvoor niet nauwkeurig genoeg bekend.
Om hier achter te komen hebben João Alves en collega’s nauwkeurig de ruimtelijke verdeling van alle bekende stervormingsgebieden rond de zon bepaald.
Daartoe werd in belangrijke mate gebruik gemaakt van de data van de Europese astrometriesatelliet Gaia, die vanaf 2013 heel nauwkeurig de positie, afstand en beweging van zo’n miljard sterren meet.
Zo kon de driedimensionale verdeling van de stervormingsgebieden nauwkeurig in kaart worden gebracht.
De astronomen ontdekten dat vrijwel al deze gebieden een vrijwel recht filament van ongeveer 9000 lichtjaar lang en 400 lichtjaar breed vormen.
Dit filament omvat vele van de stervormingsgebieden die voorheen werden toegeschreven aan de Gould-gordel, zoals die in Orion, Perseus, Taurus en Cepheus.
Het filament omvat drie miljoen zonsmassa aan gas en het meest nabije deel ervan ligt op een afstand van slechts 1000 lichtjaar van de zon.
Het filament bevindt zich in het vlak van het Melkwegstelsel. (Door:George Beekman)(Image Credit: Alyssa Goodman/Harvard University) Lees het hele artikel in het aprilnummer van Zenit