Astronomen hebben via een ingenieuze techniek een kaart van de aarde samengesteld.
Die geeft een ruw beeld van hoe een astronoom op een planeet bij een verre ster de aarde zou kunnen zien.
Niet op de gebruikelijke wijze met behulp van een telescoop, maar door gedurende een lange periode op meerdere golflengten variaties in de helderheid van het stipje van onze planeet te meten en te analyseren.
Siteng Fan en collega’s maakten gebruik van bijna 10.000 opnamen die in 2016 en 2017 door de DSCOVR-satelliet van de aarde waren gemaakt.
Deze satelliet, inmiddels uitgeschakeld, staat in een punt op anderhalf miljoen kilometer van de aarde en draait zo met onze planeet mee rond de zon.
Vanuit dit punt maakte de satelliet gemiddeld om de anderhalf uur op tien verschillende golflengten een opname van de onder hem draaiende aardbol, onder andere ten behoeve van het klimaatonderzoek.
De astronomen hebben de volledige schijf van de aarde op al deze opnamen gereduceerd tot telkens een punt, waarvan vervolgens de helderheid werd bepaald.
Zo ontstonden tien grafieken die aangaven hoe de helderheid van de aarde in de loop van twee jaar in tien golflengtegebieden varieerde.
Vervolgens werd via een statistische techniek uit al deze variaties een tweedimensionale kaart van de aarde gereconstrueerd.
Die bleek aardig te kloppen, aangezien alle grote continenten werden ‘teruggevonden’.
Bij de oceanen ging dat wat moeilijker, mogelijk door de grote wolkenvelden die er vaak boven hangen. planeet vergroten. (GB/Astrophysical Journal Letters 882: L1)
Lees het hele artikel in het magazine ZENIT meer info
