Historische gegevens over het gedrag van de zon ten tijde van het Maunder minimum zijn schaars en niet altijd in overeenstemming met elkaar.
Om daar meer inzicht in te krijgen hebben Limei Yan en Fei He (Chinese Academy of Sciences) historische Koreaanse teksten onder de loep genomen waarin gewag wordt gemaakt van poollicht (AGU Advances).
Zonnevlekken variëren in aantal afhankelijk van hoeveel magnetische activiteit de inwendige ‘dynamo’ van de zon genereert. Deze variaties volgen een cyclus die gemiddeld ongeveer elf jaar duurt. De zon kent echter ook periodes van geringe activiteit die tientallen jaren kunnen duren: de zogeheten Grote Minima. Het bekendste voorbeeld daarvan is het Maunderminimum, dat plaatsvond tussen 1645 en 1715.
Tijdens de zogeheten Joseondynastie, die duurde van 1392 tot 1897, hebben Koreaanse geschiedkundigen nauwgezet allerlei gebeurtenissen opgetekend, waaronder ook nachtelijke verschijnselen zoals poollicht.
Van poollichten is bekend dat ze tijdens perioden van hoge zonneactiviteit vaker voorkomen, en gedurende een groot deel van de Joseondynastie was regelmatig poollicht te zien vanwege een geomagnetische anomalie in het westen van de Stille Oceaan.
Voor hun onderzoek hebben de Chinese wetenschappers hebben gebruikgemaakt van een bestaande database met Koreaanse historische gegevens om een reeks van 1012 poollichten tussen 1620 en 1810 te analyseren.
Door te noteren wanneer poollicht vaker en minder vaak voorkwam, ontdekten ze dat de zonnecyclus tijdens het Maunder Minimum slechts acht jaar duurde in plaats van elf. Deze verandering kan erop wijzen dat de zonnedynamo tijdens een Groot Minimum op een lager pitje draaide, maar waarom dat zo was blijft onduidelijk. (EE) (Image Credit: NASA/GSFC/SDO)
