Hongaarse wetenschappers denken een van de Wolken van Kordylewski te hebben waargenomen.
Dat zijn wolken van interplanetaire deeltjes die nabij de baan van de maan om de aarde zouden draaien.
Als ze bestaan, bevinden de wolken zich in twee zogeheten Lagrange-evenwichtspunten, waarvan het ene vanaf de aarde gezien 60° voor de maan uit loopt en het andere even ver achter de maan aan komt.
In deze punten kunnen objecten geruime tijd min of meer dezelfde positie ten opzichte van aarde en maan behouden.
De twee stofwolken zijn vernoemd naar de Poolse astronoom Kazimierz Kordylewski
(1903-1981), die er in 1961 voor het eerst melding van maakte.
Hij had ze als heel zwakke, zes graden grote lichtvlekken gezien en gefotografeerd.
Vanwege die lichtzwakte – zwakker dan het zodiakale schijnsel – werd hun bestaan naderhand echter betwist.
Een enkele waarnemer meende ze te zien, maar de meeste zagen niets.
Bovendien werd opgemerkt dat genoemde evenwichtspunten door onder andere de aantrekkingskracht van de zon niet volledig stabiel zijn en stof-deeltjes er op den duur uit weg drijven.
Gábor Horváth en collega’s hebben nu met behulp van computersimulaties berekend dat zich in de twee punten ondanks deze ‘leegloop’ op elk moment door aanvulling toch nog vele interplanetaire deeltjes kunnen bevinden.
Vervolgens fotografeerden zij de omgeving van het Lagrangepunt L5 in de zomer van 2017 met een camera met CCD- detector en polarisatiefilter.
Doordat stofdeeltjes zonlicht verstrooien, zouden polarisatie-opnamen een betere detectiemethode zijn dan gewone opnamen.
In en rond het evenwichtspunt L5 werd op 17 en 19 augustus 2017 inderdaad een polarisatiepatroon waargenomen dat op de verstrooiing van stofdeeltjes wees.
De onderzoekers konden met behulp van opnamen op andere dagen uitsluiten dat de polarisatie een telescopisch of atmosferisch effect was, zoals van cirruswolken of condensatiesporen van vliegtuigen.
De structuur van de stofwolk was tussen de twee dagen fors veranderd, in overeenstemming met de suggestie van andere onderzoekers dat de wolken dynamische structuren kunnen zijn, ongeveer zoals mistflarden in de wind. (GB/Monthly Notices R.A.S. 480, p. 5550 en 482, p. 762)
