Venus heeft geen echte satellieten, maar wel een vijftal planetoïden die hij min of meer gevangenhoudt. Zij draaien in vrijwel dezelfde tijd (225 dagen) in een baan om de zon, maar blijven toch steeds in de buurt van de planeet, zij het soms tot op flinke afstand. Al deze co-orbitals kruisen ook de baan van de aarde en behoren dus ook tot de zogeheten aardscheerders. Enkele kruisen tevens de baan van Mercurius. Venus krijgt er weer enkele begeleiders bij Braziliaans astronomen hebben nu opnieuw een aantal van zulke co-orbitals bij Venus gevonden. Zij identificeerden die in het databestand van meer dan 17.000 planetoïden die sinds 2017 in de buurt van de aarde zijn ontdekt. Al eerder hadden astronomen erop gewezen dat het verste punt van de baan van sommige co-orbitals van Venus door de storingen van andere planeten zo groot kan worden dat zij tijdelijk de baan van de aarde gaan kruisen, terwijl ze toch in de zwaartekrachtgreep van Venus blijven. Een soort pendelaars tussen Venus en de aarde. Valeria Carruba en collega’s selecteerden in een deel van genoemd databestand de aardscheerders die zich binnen 15 miljoen kilometer van de hoofdas van de baan van Venus bevinden. Vervolgens werden hun banen met een speciaal computerprogramma tot zowel 1000 jaar naar het verleden als 1000 jaar naar de toekomst berekend. Daarbij werd ook de storende zwaartekracht-invloed van de andere planeten in het zonnestelsel in rekening gebracht. Uiteindelijk werden zo zes planetoïden gevonden die zich momenteel in de greep van Venus bevinden, evenals acht planetoïden die dat een deel van de tijd deden. Hoewel van de meeste van deze planetoïden de baan nog niet exact bekend is voor een definitieve identificatie, zijn de banen van een tweetal dat in ieder geval wel. Dat zijn de vooralsnog naamloze 2020 CL1 en S020 SB. Als de banen van de overige planetoïden eenmaal beter bekend zijn, zou het aantal in de greep van Venus dus wel eens snel kunnen toenemen en vergelijkbaar worden met dat van de aarde en Mars, (GB/Res. Notes AAS 8: 226) (Image credit: Wikipedia, ESO)