De discussie over de ware aard van ‘Oumuamua – het eerste interstellaire object dat ooit in ons zonnestelsel is waargenomen – is nog lang niet uitgewoed. Ook de Nederlandse planeetwetenschapper Niels Ligterink (Universiteit van Bern) doet nu een duit in het zakje (Nature). Op 19 oktober 2017 werd met een telescoop op Hawaï een vreemd object van ongeveer 120 meter lang ontdekt, dat de naam ‘Oumuamua kreeg – Hawaïaans voor ‘boodschapper van ver die als eerste aankomt’. Uit de de baan die het object volgde bleek duidelijk dat het een interstellair object was, d.w.z. een object van buiten ons zonnestelsel – het eerste dat ooit is waargenomen. Over de aard van de interstellaire bezoeker werd druk gespeculeerd. Aanleiding was dat ‘Oumuamua versnelde toen hij ons zonnestelsel doorkruiste – een versnelling die niet volledig aan zwaartekrachtseffecten kon worden toegeschreven. Sommige onderzoekers leidden hieruit af dat het om een buitenaards ruimteschip zou kunnen gaan. Anderen zochten de oorzaak van het verschijnsel bij ‘Oumuamua zelf. In maart 2023 verscheen een studie in Nature waarin Jennifer Berger en Darryl Seligman tot de conclusie kwamen dat ‘Oumuamua versnelde door de uitstoot van waterstofgas dat zich tijdens zijn lange verblijf in de interstellaire ruimte op zijn oppervlak had opgehoopt. Dat zou het gevolg zijn van de interactie van kosmische deeltjes met waterijs in de korst van ‘Oumuamua. Tijdens zijn nadering van de zon zou dit gas zijn ontsnapt en ‘Oumuamua een extra duwtje hebben gegeven. In zijn nieuwe publicatie zet Ligterink vraagtekens bij de bevindingen van Berger en Seligman. Volgens zijn modelberekeningen en laboratoriumanalyses is er een enorme hoeveelheid waterstofgas nodig om de waargenomen versnelling van ‘Oumuamua te kunnen verklaren. En in dat geval zou het object veel ouder moet zijn dan Berger en Seligman aannemen: ruwweg een miljard jaar. Bovendien zou de ijskorst van ‘Oumuamua een bijzonder vreemde samenstelling moeten hebben, met naast water flinke hoeveelheden methanol en ammoniak. Daarmee zou de samenstelling van het object sterk afwijken van die van kometen en planetoïden in ons eigen zonnestelsel. Volgens Ligterink zullen we, vanwege de ongewone aard van ‘Oumuamua echt buiten de gebaande paden moeten denken om zijn eigenschappen te begrijpen en te verklaren, al acht ook hij het onwaarschijnlijk dat ‘Oumuamua een buitenaards ruimteschip is. (EE) (Image Credit: ESO/M. Kornmesser)
