Image default

Ring rond Chiron is veranderlijk maar blijvend

De ring rond de Centaur Chiron begint spreekwoordelijk vastere vormen aan te nemen. Centaurs zijn ijswerelden die tussen Jupiter en Neptunus rond de zon draaien en Chiron is daarvan de op een (Chariklo) na grootste. De eerste tekenen van een ring rond Chiron werden tijdens een sterbedekking in 2011 gevonden. Dat gebeurde met twee telescopen op Hawaii. Op 28 november 2018 trok Chiron opnieuw voor een ster langs. Die bedekking werd onder andere gevolgd met twee telescopen van het South African Astronomical Observatory in Sutherland. Met de ene telescoop werd alleen de eclips door Chiron waargenomen, wat weer nauwkeuriger waarden voor de afmetingen van deze ijswereld opleverde: 252×218×136 kilometer. Met de andere telescoop werden ook vóór en na de eclips drie respectievelijk twee dipjes gedetecteerd. Deze dipjes werden veroorzaakt door materiaal dat zich vóór de intrede op 352, 344 en 316 kilometer van Chiron bevond en na de uittrede op 357 en 364 kilometer. De breedte van de ringen (of ringdelen) lag tussen de 0,7 en 1,3 kilometer. Hun posities komen goed overeen met die welke na de bedekking in 2011 werden berekend, maar het ringmateriaal was in 2018 wel donkerder of compacter geworden. Dat lijkt erop te wijzen dat de ring niet zo homogeen is als die van Chiron’s grotere broer Chariklo en er op relatief korte termijn veranderingen in kunnen plaatsvinden. Dat laatste wordt ondersteund door een nog recentere sterbedekking, die op 15 december 2022 op de Kottamia-sterrenwacht in Egypte en de Wise-sterrenwacht in Israël werd waargenomen. Op de eerste werd geen bedekking door Chiron gedetecteerd, maar op de tweede wel en op beide werden zowel vóór als na de hoofdeclips meerdere dipjes waargenomen. Als al die dipjes aan elkaar worden gepuzzeld, wijzen zij op een stofschijf met verdichtingen op afstanden van 325 en 423 kilometer van Chiron. De eerste ligt in het gebied van de metingen in 2018, maar de tweede is nieuw. Zo draagt
elke sterbedekking weer een nieuw stukje van de puzzel aan. (GB/Planetary Science Journal 4: 221) (Image Credit: ESO)

Ook interessant

Heeft exoplaneet Trappist-1 b toch een atmosfeer?

stipmedia

Zonachtige sterren produceren vaker ‘supervlammen’ dan gedacht

stipmedia

Korte flirt van 2024 PT5 met de aarde

stipmedia

RR Lyrae-sterren bevestigen nieuwe Melkwegsatelliet

stipmedia

Er zit geen grote oceaan van magma onder het oppervlak van Jupitermaan Io

stipmedia

Grootste onderzoek van uitdijing heelal lost ‘Hubble-spanning’ niet op

stipmedia