Volgens Alyssa Rhoden van het Southwest Research Institute in San Antonio, Texas (VS), bevindt zich onder het oppervlak van de kleine Saturnusmaan Mimas een oceaan van vloeibaar water.
Dat leidt zij af uit gegevens die NASA-ruimtesonde Cassini in 2017, tegen het einde van diens onderzoeksmissie, heeft verzameld.
De afgelopen decennia hebben planeetwetenschappers vastgesteld dat er onder de korsten van ijs en gesteenten van veel van de ijzige werelden in ons zonnestelsel oceanen schuilgaan.
Voorbeelden daarvan zijn de Jupitermaan Europa, de Saturnusmanen Titan en Enceladus, en de verre dwergplaneet Pluto.
Omdat het oppervlak van Mimas bezaaid is met kraters, was de verwachting dat dit gewoon een stijf bevroren ‘blok’ ijs is.
Andere manen met verborgen oceanen, zoals Enceladus en Europa, vertonen immers vaak breuken en andere vormen van geologische activiteit.
Bij Mimas is dat niet het geval, maar toch is er nu een aanwijzing gevonden dat ook deze een inwendige oceaan van vloeibaar water kan hebben.
Deze aanwijzing is een vreemde schommeling in de rotatie van Mimas, die door Cassini is geregistreerd.
Doordat de afstand van Mimas tot Saturnus enigszins varieert, zijn de getijdenkrachten die de ijsmaan ondervindt niet altijd even sterk.
Hierdoor varieert ook zijn vorm, wat resulteert in inwendige wrijving en dus opwarming.
Om overeen te komen met de inwendige structuur die uit de schommelbeweging van Mimas is afgeleid, moet de ‘getijdenopwarming’ in deze maan precies sterk genoeg zijn om te voorkomen dat zijn inwendige oceaan bevriest, maar zwak genoeg om een dikke ijskorst in stand te houden.
Aan de hand van computermodellen komen Rhoden en haar team dan uit bij een korst 20 tot 30 kilometer dik. (EE)
(Image Credit:NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
