Image default

Ook de moeder van Ennomos kwam uit de Kuipergordel

Jupiter sleept in zijn omloopbaan rond de zon twee grote wolken van planetoïden met zich mee. De eerste Trojanenwolk, in het evenwichtspunt L4, loopt 60o voor de planeet uit, terwijl de andere, in L5, achter de planeet aan loopt. In deze wolken bevinden zich ook families: groepen die als gevolg van een botsing uit een moederobject zijn ontstaan. Hun leden vertonen opvallende eigenschappen die naar hun herkomst wijzen Twee Amerikaanse astronomen hebben nu de Ennomos-familie onder de loep genomen. Deze familie werd voor het eerst in 2011 als zodanig geïdentificeerd in het L5-punt en vernoemd naar de 80 kilometer grote Ennomos. Het aantal leden werd geschat op dertig, maar later uitgebreid tot mogelijk 104. Bovendien werd toen niet meer Ennomos maar de 55 kilometer grote Hippasos als moeder van deze familie beschouwd. In feite is de bijna 120 grote Deiphobus echter het grootste lid van de familie.
Ian Wong en Michael Brown hebben met de Keck II-telescoop op Hawaii en de Magellan-telescoop op Las Campanas in Chili van 75 mogelijke leden van de Ennomos-familie het kleurenspectrum bepaald. Zij ontdekten dat de kleur van de meeste kandidaten overeenkomt met die van andere planetoïden die niet tot deze familie behoren. Tegelijkertijd identificeerden zij een kleine groep van objecten die veel blauwer zijn dan de niet-leden en waarvan bovendien hun baanelementen sterke overeenkomsten vertonen. Deze 13 objecten zijn dus hoogstwaarschijnlijk de echte leden van de Ennomos-familie.
De Ennomos-familie schaart zich nu bij de Eurybates-, Hilda- en Schubert-families die uit andere moederobjecten zijn voortgekomen. En dat pleit tegen de theorie dat de Trojanen gewone planetoïden zijn die tijdens het ontstaan van Jupiter in de bovengenoemde evenwichtspunten L4 en L5 zouden zijn ingevangen. De waarnemingen pleiten meer voor de tweede theorie, het zogeheten ‘Nice Model’, waarin Uranus en Neptunus in de beginperiode van het zonnestelsel een stukje buitenwaarts bewogen. Daardoor werden objecten in het binnenste deel van de Kuipergordel in banen getrokken die hen dicht langs Jupiter voerden, waar sommigen werden ingevangen. Door de vrijgekomen fragmenten van daaropvolgende botsingen ontstonden uiteindelijk de Trojanenfamilies. (GB/ Astronomical Journal 165: 15)
(Image Credit: Wikipedia; bewerking: Mat Drummen)

Ook interessant

Sterrenstelsel NGC 1052 is een geschikt doelwit voor de Event Horizon Telescope

stipmedia

Planeet-vormende schijven leefden langer in het vroege heelal

stipmedia

Heeft exoplaneet Trappist-1 b toch een atmosfeer?

stipmedia

Zonachtige sterren produceren vaker ‘supervlammen’ dan gedacht

stipmedia

Korte flirt van 2024 PT5 met de aarde

stipmedia

RR Lyrae-sterren bevestigen nieuwe Melkwegsatelliet

stipmedia