Modelberekeningen en laboratoriumproeven wijzen erop dat planetoïde Phaethon natriumdamp en puin uitstoot wanneer zijn baan hem dichter bij de zon brengt.
Dat zou verklaren waarom zijn helderheid dan toeneemt (The Planetary Science Journal).
Als een komeet het binnenste deel van het zonnestelsel doorkruist, wordt hij door de zon verwarmd, waardoor het ijs onder zijn oppervlak verdampt en de ruimte in verdwijnt.
De ontsnappende damp maakt stof en gesteente los, en het gas vormt een heldere, wazige staart die miljoenen kilometers lang kan worden.
Anders dan kometen bestaan planetoïden voornamelijk uit gesteenten.
Toch vertonen ook sommige van deze objecten komeetachtig gedrag.
Zo wordt de bijna zes kilometer kilometer grote planetoïde Phaethon, die bekendstaat als de bron van Geminiden (een jaarlijks terugkerende meteorenregen), helderder naarmate hij dichter bij de zon komt.
Maar waarom?
Een onderzoeksteam onder leiding van Joseph Masiero van het California Institute of Technology, zoekt de oorzaak bij natrium. Volgens Masiero en zijn collega’s wordt het oppervlak van Phaethon tijdens diens periodieke nadering van de zon steeds weer verhit tot ongeveer 750°C.
Als gevolg daarvan moet alle natrium die buitenste korst van de planetoïde aanwezig was al lang geleden ontsnapt zijn.
Maar ook het inwendige van Phaethon warmt op, en het daar aanwezige natrium kan na verdamping via scheuren en spleten in de korst van de planetoïden alsnog ontsnappen.
En uit modelberekeningen blijkt dat daarbij ook rotsachtig oppervlaktepuin de ruimte in kan worden geblazen.
Om te onderzoeken of het gesteente van een planetoïde bij verhitting inderdaad natrium verliest, hebben de onderzoekers stukjes van de Allende-meteoriet, die in 1969 in Mexico neerplofte, in het lab aan temperaturen blootgesteld die vergelijkbaar zijn met de hoogste temperatuur die Phaethon ondergaat.
Het lab-experiment toonde aan dat er bij die temperatuur inderdaad natrium uit het gesteente ontsnapt. (EE)
(Image Credit: NASA/JPL-Caltech/IPAC)
