Een onderzoeksteam, bestaande uit Henry Hsieh (Planetary Science Institute), Scott Sheppard (Carnegie Institution for Science) en Audrey Thirouin (Lowell Observatory), heeft vastgesteld dat een mysterieus object dat drie jaar geleden in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter werd ontdekt een zogeheten hoofdgordelkomeet is. Hoofdgordelkometen zijn ijsachtige objecten die zich in de planetoïdengordel ophouden, in plaats van in het koude buitengebied van ons zonnestelsel, waar veel van zulke objecten te vinden zijn. Ze vertonen komeetachtige eigenschappen, zoals een van de zon af gerichte ’staart’ of een halo van waterdamp, die ontstaan doordat hun ijs verdampt onder invloed van de zonnewarmte. De eerste van deze objecten is in 2006 ontdekt. De hoofdgordelkometen maken deel uit van een grotere familie van objecten die actieve planetoïden worden genoemd. Deze laatste lijken eveneens op kometen, maar volgen planetoïde-achtige banen in het binnengebied van ons zonnestelsel. Ook actieve planetoïden vertonen staarten, maar deze zijn niet ontstaan door opwarming, maar doordat ze heel snel om hun as tollen of doordat er een kleiner object op hun oppervlak is ingeslagen. Zowel hoofdgordelkometen als actieve planetoïden zijn relatief schaars, maar er worden er wel steeds meer ontdekt. Hsieh en zijn collega’s hebben afgelopen oktober waarnemingen gedaan van de ‘actieve planetoïde’ 456P/PANSTARRS. Daarbij hebben ze ontdekt dat dit geen planetoïde is, maar een hoofdgordelkomeet – de veertiende, om precies te zijn. ‘Dit object is niet zomaar een planetoïde die een eenmalige gebeurtenis heeft meegemaakt waardoor het eventjes activiteit vertoonde, maar een inherent actief, ijzig hemellichaam dat vergelijkbaar is met de kometen in het buitengebied van ons zonnestelsel,’ aldus Hsieh. Als de activiteit van 456P/PANSTARRS te wijten zou zijn aan iets anders dan verdamping van ijs, dan zou hij naar verwachting slechts éénmaal een staart van ijs en stof hebben vertoond en niet, zoals nu is vastgesteld, steeds wanneer hij de zon nadert. Zodra hij zich van de zon verwijdert, stopt zijn activiteit – precies zoals je bij een hoofdgordelkomeet mag verwachten. (EE) (Image credit: (Scott S. Sheppard, Carnegie Institution for Science/Audrey Thirouin, Lowell Observatory/Henry H. Hsieh, PSI.)
