Een nieuwe analyse van de gegevens van de radarexperimenten tijdens de Cassini-Huygens-missie naar Saturnus heeft nieuwe inzichten opgeleverd over de samenstelling en activiteit van de zeeën van vloeibare koolwaterstoffen bij de noordpool van Titan, de grootste maan van de planeet Saturnus (Nature Communications). Met behulp van gegevens van bi-statische radarexperimenten – experimenten waarbij ontvanger en zender niet dezelfde antenne gebruiken – is een team onder leiding van de Cornell Universiteit (VS) erin geslaagd om afzonderlijke analyses te maken van de samenstelling en de ‘ruwheid’ van de zeeoppervlakken op Titan – iets wat bij eerdere analyses van (mono-statische) radargegevens niet mogelijk was. Bij een bi-statisch radarexperiment wordt een bundel radiostraling vanaf een ruimtesonde op een doel gericht – in dit geval Titan – waar de bundel wordt weerkaatst naar een ontvangstantenne op aarde. Het weerkaatste signaal is gepolariseerd, wat betekent dat het informatie bevat die vanuit twee perspectieven is verzameld. Dit levert informatie op over zowel de samenstelling van het reflecterende oppervlak als de ruwheid ervan. Bij het nieuwe onderzoek is gebruik gemaakt van vier bi-statische radarwaarnemingen die zijn gedaan toen ruimtesonde Cassini in 2014 dicht langs Titan scheerde. De onderzoekers hebben specifiek gekeken naar de data van de drie grote poolzeeën op de Saturnusmaan: Kraken Mare, Ligeia Mare en Punga Mare. Daarbij is vastgesteld dat deze zeeën, die zijn gevuld met vloeibare koolwaterstoffen in plaats van water, verschillen in samenstelling vertonen die samenhangen met hun geografische ligging. Ook hebben de wetenschappers vastgesteld dat alle drie de zeeën uiterst kalm waren op het moment van de metingen: de oppervlaktegolven waren niet veel hoger dan drie millimeter – behalve dan nabij de kust, waar golven van wel vijf millimeter werden geregistreerd. ‘We hebben ook aanwijzingen gevonden dat de rivieren die de zeeën voeden uit zuiver methaan bestaan, totdat ze uitstromen in de zeeën, die rijker zijn aan ethaan,’ aldus Valerio Poggiali, hoofdauteur van het vandaag in Nature Communications verschenen artikel. ‘Het is net als op aarde, waar zoetwaterrivieren in de zoute oceanen uitmonden en zich daarmee vermengen.’ Een en in ander is in goede overeenstemming met de weerkundige modellen van Titan, die voorspellen dat de ‘regen’ die daar valt waarschijnlijk uit zuiver methaan bestaan, met vleugjes ethaan en andere koolwaterstoffen. (EE) (Image credit: NASA/JPL-Caltech/ASI/Cornell)
