Wetenschappers die naar tekenen van leven buiten ons zonnestelsel zoeken, doen er goed aan om naar zogeheten K-sterren te kijken, sterren die zwakker zijn dan de zon, maar helderder dan rode dwergen.
Tot die conclusie komt Giada Arney van NASA’s Goddard Space Flight Center in een analyse die in Astrophysical Journal Letters is gepubliceerd.
De reden dat K-sterren in dit opzicht zo interessant zijn, is dat ze een heel lange levensduur hebben, 17 tot 70 miljard jaar, in vergelijking met de 10 miljard jaar van de zon. wat leven ruim de geeft om te evolueren.
Ook vertonen K-sterren niet zo’n extreme activiteit tijdens hun jeugd als de zwakste sterren in het heelal, de M-sterren of rode dwergen.
Arney heeft met behulp van een computermodel de chemie en temperatuur van een planeetatmosfeer gesimuleerd en berekend hoe die atmosfeer reageert op verschillende soorten sterren.
Vervolgens werden de nagebootste atmosferen door een model gehaald dat nabootst hoe het spectrum van de planeet er voor de telescopen van de toekomst zou uitzien.
Wetenschappers beschouwen de gelijktijdige aanwezigheid van zuurstof en methaan in een planeetatmosfeer als een duidelijk teken van leven, omdat deze gassen elkaar vernietigen.
Als beide aanwezig zijn, moet er dus ‘iets’ zijn dat hen aanvult.
Omdat K-sterren minder intense ultraviolette straling produceren, wordt de methaan in een planeetatmosfeer niet zo snel geoxideerd als bij zonachtige sterren. Hierdoor kan zich meer methaan in de atmosfeer ophopen.
Dat geldt nog meer voor M-sterren, maar die vertonen dermate wispelturig gedrag dat hun planeten wellicht onleefbaar zijn.
Ook zijn exoplaneten rond K-sterren makkelijker waarneembaar dan die rond zonachtige sterren, omdat ze zwakker zijn.
De meest geschikte kandidaten zouden nabije K-sterren zijn, zoals 61 Cygni A en B, Epsilon Indi, Groombridge 1618 en HD 156026. (EE)