NASA’s New Horizons, die in juli 2015 langs Pluto vloog, detecteert nog steeds een toenemend aantal stofdeeltjes. De ruimtesonde bevindt zich momenteel in de buitenste regionen van de Kuipergordel en verwacht werd dat het aantal stofdeeltjes daar zou afnemen. De ijswerelden in deze gordel zijn namelijk verantwoordelijk voor het grootste deel van die stofdeeltjes. Die ontstaan door onderlinge botsingen en het bombardement van deeltjes die van buiten het zonnestelsel komen. New Horizons bevond zich begin dit jaar op 58 astronomische eenheden van de zon, vrijwel tweemaal zo ver als Neptunus, en vliegt daar met een snelheid van 13 kilometer per seconde vandaan. De stofdeeltjes worden gedetecteerd met 14 afzonderlijke detectors, waarvan er twaalf naar voren zijn gericht en twee (als ijkbronnen) naar achteren. De detecties vinden plaats via dunne plaatjes die de verandering van hun statische lading door de inslaande deeltjes signaleren. De sonde begon al kort na zijn lancering in januari 2006 stofdeeltjes te detecteren. Het aantal nam zoals verwacht gestaag toe, maar bleef dat ook na het passeren van Pluto doen. Alex Doner en collega’s denken dat dit misschien betekent dat de Kuipergordel zich verder uitstrekt dan de modellen aangeven. Recente waarnemingen met telescopen op aarde lijken ook op zo’n bredere gordel te wijzen. Een andere mogelijkheid is dat de geproduceerde stofdeeltjes door de stralingsdruk van de zon verder buitenwaarts worden geblazen. Of dat het hier niet alleen gaat om stofdeeltjes, maar ook om ijsdeeltjes. In dat geval zou New Horizons een voorheen onbekende populatie van interplanetaire deeltjes aan het licht hebben gebracht. Verdere metingen zullen uitsluitsel moeten geven. New Horizons zal naar verwachting nog tot in de jaren veertig in werking kunnen blijven. Dan heeft hij meer dan 100 astronomische eenheden afgelegd en zal hij de echte buitengrenzen van het zonnestelsel verkennen. Misschien zal hij dan ook – net zoals eerder de twee Voyagers – de overgang naar een nieuw territorium signaleren waarin interstellaire deeltjes ‘onze’ deeltjes gaan overheersen. (GB/Astrophysical Journal Letters 961: L38)( Image credit: NASA/Johns Hopkins University; bewerking: Mat Drummen)
