NASA-wetenschappers stonden versteld toen op 30 mei een steen waar Marsverkenner Curiosity overheen reed openbrak en er iets tevoorschijn kwam dat nog nooit eerder op Mars was gezien: gele zwavelkristallen. Sinds oktober 2023 verkent Curiosity een gebied dat rijk is aan sulfaten – zouten die zwavel bevatten en zich vormen bij de verdamping van water. Maar waar in het verleden zwavelhoudende mineralen werden ontdekt – mengsels van zwavel en andere stoffen – bestaat de steen die Curiosity onlangs heeft gekraakt uit pure zwavel. Onduidelijk is nog wat het eventuele verband is tussen deze zwavel en andere zwavelhoudende mineralen in het gebied. Zwavel wordt vaak geassocieerd met de geur van rotte eieren (het resultaat van waterstofsulfidegas), maar pure zwavel is geurloos. Het vormt zich slechts onder bepaalde omstandigheden, die in de omgeving waar Curiosity nu rondrijdt niet werden verwacht. En het gaat om forse hoeveelheden: een heel veld van felgele stenen die lijken op de steen die de Marsverkenner heeft geplet. ‘Het vinden van een veld met stenen van pure zwavel, is als het vinden van een oase in de woestijn,’ aldus Ashwin Vasavada, projectwetenschapper van Curiosity. ‘Het zou er niet mogen zijn, dus nu moeten we het verklaren.’ De nieuwe ontdekking is een van de vele die Curiosity heeft gedaan tijdens zijn verkenning van Gediz Vallis – een geul die omlaag kronkelt langs de flank van de vijf kilometer hoge Mount Sharp, die de Marsverkenner sinds 2014 aan het beklimmen is. Gediz Vallis is een van de belangrijkste redenen waarom het onderzoeksteam dit deel van Mars wilde bezoeken. Wetenschappers vermoeden dat de geul is uitgesleten door stromen van vloeibaar water en puin die een kam van keien en sedimenten hebben achtergelaten. Het doel is om beter te begrijpen welke veranderingen dit landschap miljarden jaren geleden heeft ondergaan. Sinds Curiosity eerder dit jaar bij de geul aankwam, hebben wetenschappers onderzocht of de grote hopen puin op de bodem van de geul verrijzen door oude overstromingen zijn gevormd of door aardverschuivingen zijn. De informatie die de Marsverkenner recent heeft verzameld wijst erop dat beide een rol hebben gespeeld: sommige puinbergen zijn waarschijnlijk afgezet door snel stromend water, terwijl andere het resultaat lijken te zijn van lokale aardverschuivingen. (EE) (Image credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS)
