Image default

Kwam de GN-z11-flits van een satelliet of gammaburster?

Afgelopen december meldden Chinese astronomen in Nature Astronomy een lichtflits in een heel ver sterrenstelsel te hebben waargenomen.
Het stelsel, GN-z11, heeft een roodverschuiving van 11 en is daarmee nu het verste bekende sterrenstelsel.
De astronomen opperen dat de flits samenhing met een zogeheten gammaburster, een uitbarsting van gammastraling, wat er op zou wijzen dat zulke uitbarstingen al plaatsvonden toen het heelal nog maar 420 miljoen jaar oud was.
Lihua Jiang en collega’s hadden in april 2017 met de Keck-telescoop op Hawaii 106 opnamen van dit sterrenstelsel gemaakt.
Elke opname duurde 179 seconden en werd na 33 seconden gevolgd door de volgende.
Op één van deze opnamen was precies op de positie van het stelsel een helder lichtpunt te zien.
De astronomen gingen na of het afkomstig zou kunnen zijn van een vliegtuig, satelliet, planetoïde of opvlammende bruine dwerg,
maar dat bleek hoogst onwaarschijnlijk.
En dus suggereerden de astronomen dat het wel eens om een gammaburster zou kunnen gaan.
Deze conclusie vonden andere onderzoekers echter te voorbarig en dus barstte op arXiv.org een discussie los over vooral de vraag of de flits toch geen reflectie van
een roterende satelliet was geweest.
Zo vond de Deense astrofysicus Charles Steinhardt in het databestand van de Keck-telescoop meer van zulke lichtflitsen, hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door satellieten.
Jiang riposteerde dat zulke flitsen vooral komen van satellieten in lage en middelhoge banen en dat zo’n satelliet op dat moment dan in de aardschaduw had gestaan.
En de flits stond op een te hoge declinatie om van een geostationaire satelliet te komen.
Deze laatste bewering werd echter weer tegengesproken door onder andere de Israëlische astrofysicus Guy Nir.
Die had berekend dat satellieten en ruimtepuin in hoge en ook niet geostationaire banen, roterend met een periode van enkele minuten, flitsen kunnen veroorzaken die zich als
puntbronnen vertonen.
Ze zouden op één opname niet zijn te onderscheiden van de kortdurende flitsen uit het heelal.
Bovendien zouden ze per dag zo’n tienduizend maal vaker voorkomen dan het optisch oplichten van gammabursters.
Is het pleit hiermee beslecht? (GB/arXiv:2102.04466)
(Image Credit: NASA, ESA, P. Oesch (Yale University), G. Brammer (STScI), P. van Dokkum (Yale University), and G. Illingworth (University of California, Santa Cruz)

Ook interessant

Ruimtetelescoop Euclid ziet weer scherp

stipmedia

Binnenkort staat er (tijdelijk) een ‘nieuwe’ ster aan de hemel

stipmedia

IJskorst van Jupitermaan Europa is dikker dan gedacht

stipmedia

Ruwweg één op de tien ‘tweelingsterren’ consumeert planetair materiaal

stipmedia

Bijzonder oude ster ontdekt in Grote Magelhaense Wolk

stipmedia

Ruimtetelescoop Euclid moet ‘ont-ijst’ worden

stipmedia