Image default

Komeet Schwassmann-Wachmann 1 laat zich weer eens duidelijk zien

De meest actieve komeet in het zonnestelsel, Schwassmann-Wachmann 1 (SW1), is weer tot uitbarsting gekomen, maar deze keer was het de zwaarste sinds de afgelopen veertig jaar.
Op 25 september begon een serie uitbarstingen die de komeet uiteindelijk 250 maal zo helder maakte.
Gemiddeld schommelt die helderheid, afhankelijk van de afstand, rond magnitude 16, maar die bereikte nu magnitude 10.
Komeet SW1 is ongeveer zestig kilometer groot en draait extreem langzaam, in 58 dagen, om zijn as.
Hij draait in bijna 15 jaar in een vrijwel cirkelvormige baan tussen die van Jupiter en Saturnus rond de zon.
Met deze baan behoort hij in feite tot de grote groep van ijswerelden die Centaurs worden genoemd en tussen de reuzenplaneten rondzwerven.
Nadat de komeet in 1927 was ontdekt, dacht men nog dat hij vanwege zijn verre baan wel een vrijwel uitgedoofde komeet zou zijn.
Maar na verloop van tijd bleek het tegenovergestelde het geval.
Volgens recente waarnemingen vertoont SW 1 tot soms wel twintig uitbarstingen per jaar, waarbij de helderheid tot 5 magnituden kan toenemen.
De komeet is daarmee op de Jupitermaan Io na het meest actieve object in het zonnestelsel
Met het begin van de uitbarsting van 25 september volgde een periode van 56 uur waarin nog drie volgende uitbarstingen plaatsvonden, en opnieuw op 23 oktober.
Die worden nu gezamenlijk een superuitbarsting genoemd.
De coma-achtige wolk van de weggeblazen stof- en ijsdeeltjes expandeerde snel en werd uiteindelijk zelfs groter dan Jupiter.
Die coma bleef nog wekenlang zichtbaar.
De oorzaak van de grote activiteit van komeet SW1 is nog steeds onbekend.
De komeet bevindt zich te ver van de zon om de sublimatie (verdamping) van waterijs mogelijk te maken.
Misschien gaat het om de snelle kristallisatie van amorf ijs of de sublimatie van het ijs van andere vluchtige stoffen.
Volgens de Britse astronoom Richard Miles zou het om een soort cryovulkanisme kunnen gaan.
Dat zou veroorzaakt kunnen worden door vaste koolwaterstoffen die door te gaan smelten een grote druk onder de ijskorst creëren en die uiteindelijk doen openbarsten. (GB/SpaceWeather.com)
(Image Credit: Pepe Manteca)

Ook interessant

RR Lyrae-sterren bevestigen nieuwe Melkwegsatelliet

stipmedia

Er zit geen grote oceaan van magma onder het oppervlak van Jupitermaan Io

stipmedia

Grootste onderzoek van uitdijing heelal lost ‘Hubble-spanning’ niet op

stipmedia

De grootste en oudste inslagkrater op de maan is ronder dan gedacht

stipmedia

Hubble-ruimtetelescoop zoomt in op een beroemde quasar

stipmedia

Ster XX Trianguli vertoont geen regelmatige vlekkencyclus zoals onze zon

stipmedia