Volgens Japanse onderzoeker zou de (hypothetische) ondergrondse oceaan van Pluto door een dunne laag gas gescheiden kunnen zijn van de ijskorst van de dwergplaneet.
De isolerende werking van deze gaslaag zou verklaren waarom deze oceaan van vloeibaar water nog niet bevroren is, en waarom ook andere ijzige hemellichamen in ons zonnestelsel nog steeds een ondergrondse oceaan lijken te hebben.
De gaslaag waar de onderzoekers aan denken zou bestaan uit gashydraten: gasmoleculen (waarschijnlijk methaan) in een rooster van waterijs-moleculen.
Toen NASA-ruimtesonde in juli 2015 langs Pluto scheerde en de eerste close-ups van deze ijzige dwergplaneet maakte, viel met name een groot, ellipsvormig bekken op dat de naam Sputnik Planitia heeft gekregen.
Vanwege de locatie en topografie van het bekken, dat nabij de evenaar van Pluto ligt en ruwweg zo groot is als de staat Texas, denken wetenschappers dat er een oceaan onder Sputnik Planitia ligt.
Deze veronderstelling staat echter op gespannen voet met het feit dat een eventuele oceaan in de loop van de miljarden jaren allang stijfbevroren zou moeten zijn.
Met behulp van computersimulaties laten de wetenschappers echter zien dat als de oceaan bedekt was met een laagje gashydraten, deze nauwelijks kan dichtvriezen.
Bovendien zou ook de vorming van het ijsdek waar de oceaan nu onder verscholen gaat dan veel langer hebben geduurd: meer dan een miljard jaar in plaats van een miljoen jaar.
Het methaangas dat in het gas-hydraat opgesloten kwam te zitten, zou volgens de onderzoekers afkomstig zijn uit de kern van de dwergplaneet. (EE)
