Door de oude littekens van inslagen op de oppervlakken van Pluto en Charon in kaart te brengen, zijn onderzoekers meer te weten gekomen over de Kuipergordel, de verzameling ijsachtig puin aan de rand van ons zonnestelsel.
De vier miljard jaar oude kraters die door de ruimtesonde New Horizons zijn gefotografeerd dienden daarbij als ‘verslag’ van de grootteverdeling van de kleine Kuipergordelobjecten (KBO’s) die op de beide hemellichamen zijn ingeslagen.
Door de afmetingen van kraters te onderzoeken, kan informatie worden verkregen over de populatie van KBO’s die te klein zijn om rechtstreeks vanaf de aarde te worden waargenomen.
Naast grote objecten, zoals de dwergplaneet Pluto en zijn grootste maan Charon, bevat de Kuipergordel grote aantallen ‘ijsdwergen’ kleiner dan 100 kilometer. Over deze populatie van kleine objecten is relatief weinig bekend.
In de loop van de miljarden jaren hebben objecten van deze klasse de nodige sporen achtergelaten op Pluto en Charon.
Aan de hand van de detailrijke foto’s die New Horizons tijdens zijn scheervlucht langs Pluto in 2015 heeft gemaakt, hebben Amerikaanse planeetwetenschappers deze kraters nauwkeurig geïnventariseerd.
Rekening houdend met geologische processen die oude inslagkraters kunnen uitwissen, hebben de onderzoekers een aantal gebieden op de beide hemellichamen geïdentificeerd die minstens vier miljard jaar oud zijn.
Ook hebben ze vastgesteld dat er een tekort aan kraters is met middellijnen van minder dan dertien kilometer.
Dit betekent dat er minder KBO’s kleiner dan twee kilometer zijn dan eerder was voorspeld.
Deze bevindingen wijzen erop dat de Kuipergordel de afgelopen vier miljard jaar niet erg veranderd is.
Er hebben relatief weinig botsingen tussen KBO’s plaatsgevonden, wat de Kuipergordel tot een relatief intact overblijfsel uit de begintijd van het zonnestelsel maakt. (EE)