Image default

Huidige zonnecyclus is nog maar halverwege, maar de volgende komt al op gang

De eerste tekenen van de volgende 11-jarige cyclus van de zon zijn al waargenomen in geluidsgolven binnenin onze ster, terwijl de huidige cyclus nog maar op de helft is. De huidige zonnecyclus – cyclus 25 genoemd omdat dit de 25ste cyclus is sinds 1755, toen met het systematisch vastleggen van de zonneactiviteit werd begonnen – ging in 2019 van start en is nu op zijn hoogtepunt, waarschijnlijk tot medio 2025. Hij bepaalt de activiteit op het zonsoppervlak, die tot uiting komt in zonnevlekken, zonnevlammen en coronale massa-ejecties. Op hun beurt kunnen deze uitbarstingen weer poollicht-activiteit op aarde veroorzaken. Het einde van cyclus 25 wordt dus pas over zes jaar verwacht, maar onderzoekers van de Universiteit van Birmingham, die hun resultaten vandaag presenteren tijdens de nationale bijeenkomst van Britse astronomen in Hull (VK), hebben al de eerste voortekenen gezien van de volgende zonnecyclus. Astronomen gebruiken geluidsgolven in het inwendige van de zon, om te meten hoe deze roteert. Daarbij wordt een patroon van iets sneller of trager roterende gordels zichtbaar, die in de loop van de activiteitscyclus naar de evenaar en de polen van de zon bewegen. En de sneller draaiende gordels verschijnen doorgaans al vóórdat de volgende zonnecyclus officieel van start gaat. Een internationaal onderzoeksteam onder leiding van astronoom Rachel Howe van de Universiteit van Birmingham, die gespecialiseerd is in helioseismologie, heeft in recente data nu zwakke aanwijzingen gevonden voor de start van cyclus 26, die officieel pas rond 2030 zal plaatsvinden. Elf jaar geleden werden overigens vergelijkbare voortekenen gezien van cyclus 25. (EE) (Image credit: Rachel Howe)

Ook interessant

Zonachtige sterren produceren vaker ‘supervlammen’ dan gedacht

stipmedia

Korte flirt van 2024 PT5 met de aarde

stipmedia

RR Lyrae-sterren bevestigen nieuwe Melkwegsatelliet

stipmedia

Er zit geen grote oceaan van magma onder het oppervlak van Jupitermaan Io

stipmedia

Grootste onderzoek van uitdijing heelal lost ‘Hubble-spanning’ niet op

stipmedia

De grootste en oudste inslagkrater op de maan is ronder dan gedacht

stipmedia