Onderzoekers van de universiteit van Hawaï hebben vastgesteld dat de magnetische veldlijnen in de corona van de zon tijdens geringe zonneactiviteit bijna loodrecht op de polen en de evenaar van de zon staan, en elders allerlei hoeken met het zonneoppervlak maken.
Rond een zonnemaximum is het coronale magnetische veld veel minder goed georganiseerd en meer radiaal van karakter (Astrophysical Journal).
De corona is het buitenste deel van de atmosfeer van de zon, dat zich uitstrekt tot in de interplanetaire ruimte.
Het is de bron van een aanhoudende stroom van geladen deeltjes die de zonnewind wordt genoemd.
De eigenschappen van de corona worden bepaald door het complexe magnetische veld van de zon, dat in het inwendige van onze ster wordt gegenereerd.
Bij hun onderzoek hebben de wetenschappers gebruik gemaakt van waarnemingen van de zon die tijdens veertien totale zonsverduisteringen in de periode 2001-2019 zijn gedaan.
Daarbij is de vorm van het magnetische veld van de corona gedetailleerder en over een groter gebied in kaart gebracht dan ooit tevoren.
De veranderingen die in deze periode zijn opgetreden in de oriëntatie van de magnetische veldlijnen staan op gespannen voet met de uitgangspunten zoals die veelal in modelberekeningen van de corona worden gebruikt.
Bij deze berekeningen wordt ervan uitgegaan dat het magnetische veld van de corona voorbij 2,5 zonnestraal (1,75 miljoen km) min of meer radiaal is.
De veldlijnen zouden zich vanaf die afstand dus ongeveer straalsgewijs van de zon weg lopen.
Het nieuwe onderzoek wijst er echter op dat het coronale veld vaak tot minstens 4 zonnestralen (2,8 miljoen km) niet-radiaal is.
Het is nog onduidelijk waarom dit zo is, maar het lijkt aannemelijk dat deze onverwachte eigenschap van het coronale magnetische veld implicaties heeft voor andere terreinen van het zonneonderzoek, en met name het ontstaan van de zonnewind. (EE) (Image Credit: B. Boe/IfA).
