Image default

ESO-telescopen helpen bij opsporing van grootste groep solitaire planeten tot nu toe

Solitaire planeten zijn moeilijk vindbare kosmische objecten met massa’s die vergelijkbaar zijn met die van de planeten in ons zonnestelsel, maar die niet in een baan om een ster draaien: ze zwerven vrij rond.
Tot nu toe waren er niet veel bekend, maar een team van astronomen heeft, met behulp van gegevens van verschillende telescopen van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) en andere faciliteiten, minstens zeventig nieuwe solitaire planeten in ons Melkwegstelsel ontdekt (Nature Astronomy).
Solitaire planeten hebben geen ster in hun omgeving, en laten zich normaal gesproken niet in beeld brengen.
Een team onder leiding van Núria Miret-Roig van het Laboratoire d’Astrophysique de Bordeaux, Frankrijk, is het nu echter toch gelukt.
Roig en haar team hebben gebruikgemaakt van het feit dat deze planeten de eerste paar miljoen jaar na hun ontstaan nog heet genoeg zijn om te gloeien, waardoor ze rechtstreeks waarneembaar zijn met de gevoelige (infrarood)camera’s van grote telescopen.
In een nabij stervormingsgebied in de sterrenbeelden Schorpioen en Slangendrager hebben ze daarmee minstens zeventig nieuwe solitaire planeten opgespoord met massa’s die vergelijkbaar zijn met die van Jupiter.
Volgens de astronomen is dat nog maar het topje van de ijsberg: er zouden miljarden reuzenplaneten in ons Melkwegstelsel kunnen rondzwerven.
Bij de opsporing van deze solitaire planeten hebben de astronomen gegevens uitgeplozen die verspreid over een periode van ongeveer twintig jaar met een aantal telescopen op de grond en in de ruimte zijn verzameld.
Daarnaast zijn ook gegevens van de Europese astrometrische satelliet Gaia gebruikt.
Door de nu ontdekte solitaire planeten te bestuderen, kunnen astronomen wellicht aanwijzingen vinden over hoe deze mysterieuze objecten ontstaan.
Sommige wetenschappers denken dat solitaire planeten zijn gevormd door het samentrekken van een gaswolk die te klein was om tot de vorming van een ster te leiden.
Een andere mogelijkheid is dat ze vanuit planetenstelsels weggeslingerd zijn.
Maar welk mechanisme waarschijnlijker is, blijft onduidelijk. (EE)
(Image Credit: ESO/M. Kornmesser)

Ook interessant

Sterrenstelsel NGC 1052 is een geschikt doelwit voor de Event Horizon Telescope

stipmedia

Planeet-vormende schijven leefden langer in het vroege heelal

stipmedia

Heeft exoplaneet Trappist-1 b toch een atmosfeer?

stipmedia

Zonachtige sterren produceren vaker ‘supervlammen’ dan gedacht

stipmedia

Korte flirt van 2024 PT5 met de aarde

stipmedia

RR Lyrae-sterren bevestigen nieuwe Melkwegsatelliet

stipmedia