Het dubbele ringenstelsel van de Centaur Chariklo dankt zijn bestaan mogelijk aan een klein maantje. Dat is de conclusie die onderzoekers van het Planetary Science Institute (VS) trekken uit computersimulaties van dit intrigerende object (The Planetary Science Journal). Centaurs zijn kleine objecten die qua afmetingen op planetoïden lijken, maar qua samenstelling meer weghebben van kometen. Ze cirkelen in wijde banen om de zon, veelal tussen de omloopbanen van de planeten Jupiter en Neptunus. Chariklo is ongeveer 250 kilometer groot en is de eerste Centaur waarbij ringen zijn ontdekt. De computersimulaties laten zien dat de huidige configuratie van dit ringenstelsel kan worden toegeschreven aan een maantje van ongeveer drie kilometer groot. Of dit maantje ook echt bestaat, zal nog moeten blijken: vanwege de grote afstand van Chariklo – ruwweg 2,4 miljard kilometer – valt een object van deze grootte buiten het bereik van de telescopen op aarde. Het hypothetische maantje is ook niet de enig mogelijke verklaring voor het bestaan van het huidige ringenstelsel van Chariklo. Het is ook denkbaar dat zich op het oppervlak van deze Centaur een zwaartekrachtsanomalie bevindt (bijvoorbeeld een gebergte), en dat de ringen in resonantie zijn met de rotatie van zijn kern. Chariklo vertoont twee ringen van een paar kilometer breed. Om de ringen zo dun te houden, moet er een mechanisme bestaan dat voorkomt dat het ringmateriaal zich verspreidt. In hun publicatie laten de wetenschappers zien dat een Chariklo-achtig ringenstelsel zónder maantje mettertijd steeds breder wordt. De onderzoekers vermoeden dat de ringen van Chariklo voornamelijk uit ijsdeeltjes bestaan, net als die van de grote planeten van ons zonnestelsel. Voor het overige is er nog bijzonder weinig over bekend. (EE) (Image Credit: Shugo Michikoshi, Eiichiro Kokubo, Hirotaka Nakayama, 4D2U Project, NAOJ)
