De dwergplaneet Ceres, het grootste object van de planetoïdengordel tussen de planeten Mars en Jupiter, is mogelijk nog het toneel van actief ijsvulkanisme.
Tot die conclusie komen planeetwetenschappers na een gedetailleerde analyse van gegevens die tussen 2017 en 2018 zijn verzameld door de Amerikaanse ruimtesonde Dawn.
De onderzoeksresultaten zijn 10 augustus in verschillende edities van het wetenschappelijke tijdschrift Nature gepubliceerd.
Tegen het einde van haar missie is Dawn de dwergplaneet genaderd tot op minder dan 35 kilometer.
Bij die gelegenheid heeft de sonde zeer detailrijke opnamen van het oppervlak van Ceres gemaakt en zijn ook kleine variaties in haar zwaartekrachtsveld gemeten.
Tijdens haar dichte nadering van Ceres heeft Dawn onder meer twee opvallend heldere plekken op de bodem van de grote inslagkrater Occator gefotografeerd.
Hun grote helderheid wijst erop dat het jonge structuren moeten zijn. In de loop van de miljoenen jaren zorgen kleine meteorietinslagen er namelijk voor dat zo’n helder gebied geleidelijk donker wordt.
De nu gepubliceerde onderzoeken bevestigen niet alleen dat de heldere plekken in krater Occator geologisch jong zijn, dat wil zeggen: minder dan twee miljoen jaar oud, maar ook dat ze mogelijk nog steeds worden ververst.
In een van de plekken is namelijk de aanwezigheid van waterhoudende zoutverbindingen aangetoond.
Dat is opmerkelijk, omdat zulke verbindingen op het oppervlak van Ceres binnen enkele honderden jaren hun water moeten verliezen.
Het lijkt er dus op dat er nog heel recent zout water, afkomstig uit het inwendige van Ceres, over de bodem van Occator is uitgestroomd.
Vermoedelijk ligt de oorzaak bij de grote inslag waarbij de krater is gevormd.
Daarbij zou niet alleen een deel van de ijskorst van Ceres zijn gesmolten, maar zijn ook grote breuken in het bovenste deel van de korst zijn ontstaan, waarlangs nog steeds pekelwater aan de oppervlakte kan komen.
Het onderzoek van het zwaartekrachtsveld van de dwergplaneet lijkt dit vermoeden te bevestigen.
Onder de ijskorst zou een enkele honderden kilometers groot ‘meer’ van zout water schuilgaan dat zich plaatselijk uitstrekt tot een diepte van ongeveer 40 kilometer. (EE) (Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA)
